(Mη) συνταγματικότητα ΠΡΟΣΩΠΟΚΡΑΤΗΣΗΣ για χρέη προς το Δημόσιο

Στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο συζητήθηκε το σημαντικότατο από την άποψη του Συντάγματος, των αρχών του Κράτους Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις οποίες δεσμεύεται η Ελλάδα, ζήτημα
της (μη) συνταγματικότητας της ΠΡΟΣΩΠΟΚΡΑΤΗΣΗΣ για χρέη προς το Δημόσιο.
Το ζήτημα έχει εισαχθεί στο ΑΕΔ λόγω των αντίθετων αποφάσεων του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. [Σημειώνεται ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε κρίνει, ήδη από το έτος 2003, ότι δεν είναι εφαρμοστέα η προσωποκράτηση για ληξιπρόθεσμα χρέη προς το ΙΚΑ και προς τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Βλ. Ολομέλεια Σ.τ.Ε. 2858/2003, Επιστημονικό Περιοδικό Πράξη και Λόγος του Ποινικού και του Ιδιωτικού και Δημοσίου Δικαίου, 2003, σελ. 593].
Ο εισηγητής Σύμβουλος της Επικρατείας πρότεινε το επαχθέστατο μέτρο της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ για χρέη προς το Δημόσιο να κριθεί ως αντισυνταγματικό, διότι αντιτίθεται σε θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και μάλιστα στα άρθρα 2, 5 και 7 και είναι αντίθετο προς τις συνταγματικές επιταγές, που προβλέπουν ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας και η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη.
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έχει επιφυλαχθεί να εκδώσει την απόφασή του.

ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ