Στις 16 Δεκεμβρίου 1974 πέθανε ο (πραγματικά) μεγάλος ποιητής, πεζογράφος και κριτικός Κώστας Βάρναλης.
Αφουγκράσθηκε και μετουσίωσε σε Ποιητική Τέχνη τους παλμούς της καρδιάς και τις δονήσεις της ψυχής του Ελληνικού λαού, τους πόθους του, τα πάθη του και τα παθήματά του, τα ονείρατα και τις ελπίδες του, τις οπτικές και τις προοπτικές του.
“Φώς που καίει” ο ίδιος, μίλησε για “Ανθρώπους Ζωντανούς και Αληθινούς”, που είναι “Σκλάβοι Πολιορκημένοι” (για να θυμηθούμε έτσι μερικούς από τους τίτλους των σημαντικότερων έργων του).
Αφιερώνω στον Ελληνικό λαό την τελευταία στροφή από τους “Μοιραίους” του Κώστα Βάρναλη, ένα κορυφαίο ποίημα ενάντια σε όλους τους ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΣ και ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΥΣ, που είναι τραγικά επίκαιρο όσο ποτέ:
΄Ετσι, στην σκοτεινή ταβέρνα, πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα! προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Γιώργος Συλίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου